«To się stało, a więc może znów się zdarzyć: oto sedno tego, co mamy do powiedzenia.» Tak właśnie o tej tragedii i podeptaniu cywilizacji, za którym stoi Holokaust, pisał ocalały z Holokaustu i autor Primo Levi. Ocaleni z Holokaustu wiedzą, że historia może się powtórzyć, ponieważ widzieli na własne oczy, do czego ludzie są zdolni.
Nie wolno nam przymykać oczu na tę sprawę. Jako córka prześladowanych w czasie Holokaustu Żydów i obywatelka Szwajcarii uważam, że naszym obowiązkiem jest zachowanie pamięci o Holokauście oraz nieustanna konfrontacja z nim. Z tego przekonania narodziła się wystawa "Ostatni Szwajcarscy Ocaleni z Holokaustu".
Znajdujemy się w decydującym momencie w kwestii przekazywania wiedzy o Holokauście, ponieważ zostało wśród nas tylko kilku świadków tego strasznego ludobójstwa. Portrety i historie ocalałych z Holokaustu znajdują się w centrum wystawy Ostatni szwajcarscy ocaleni z Holokaustu"; nadają osobisty wymiar historii Holokaustu i zachowują ją dla przyszłych pokoleń. Portretowani pochodzą z różnych krajów europejskich i żyją dziś w niemiecko-, francusko- lub włoskojęzycznej części Szwajcarii. Reprezentują wszystkie osoby, które przeżyły Holokaust i znalazły nową ojczyznę w Szwajcarii.
Przejmujące portrety wykonane przez fotografa Beata Mumenthalera ukazują twarze ludzi, którym kiedyś odmówiono godności ludzkiej. Są to twarze, na których rysują się historie życia. Fragmenty tych historii poznajemy poruszających filmach w reżyserii Erica Bergkrauta. Są to historie o przetrwaniu, a także historie życia po Holokauście. Osoby tu sportretowane opowiadają, jak zostały pozbawione swoich praw i upokorzone, jak przeżyły Holokaust i jak nadal żyły po jego zakończeniu. Opowiadają też o tym, jak trauma i głęboki smutek wciąż żyją w ocalałych z Holokaustu, dziś będących już w podeszłym wieku.
Wystawa Ostatni szwajcarscy ocaleni z Holokaustu" pokazuje poprzez biografie i portrety, co może wyniknąć z antysemityzmu, w niektórych krajach właśnie zakiełkował. Pamięć o Holokauście powinna być więc ostrzeżeniem, że rasizm i antysemityzm mogą mieć poważne konsekwencje. Na naszym pokoleniu spoczywa odpowiedzialność za podtrzymywanie apelu "nigdy więcej". Wystawa skierowana jest przede wszystkim do młodego pokolenia i powinna uświadamiać wartość i znaczenie tolerancji.
Chciałabym z całego serca podziękować wszystkim, którzy zostali sportretowani: dziękuję za siłę, która pozwoliła wam opowiedzieć historie swojego życia i podzielić się z nami waszymi doświadczeniami i wspomnieniami, które czasami ledwo można wyrazić słowami".